Dierenliefde op Madeira
gepubliceerd op: 03 feb. 2021
Drie jaar geleden kwamen Anne en ik naar Madeira om ons hier te vestigen. Inmiddels is het leeuwendeel van ons project klaar. Met nog wat kleine leuke dingen op stapel wilden we gaan voor de volgende stap. Een nieuw huisdier leek ons echt iets heel leuks om weer erbij te hebben.
Na het overlijden van onze Chica ontstond er toch echt een leegte in het dagelijkse ritueel hier. Chica was 2.5 jaar onze huiskat die op de dag van intrekken hier verscheen op de stoep en nooit meer was weggegaan. Helaas door ziekte hebben wij haar moeten laten inslapen nadat we haar in de laatste weken hebben gevoerd met een espressolepeltje. Ze kon zelf niet meer eten doordat haar mond vol met infecties zat. Zo zielig was het steeds, op het laatst kon ze zelfs dat niet meer goed aan met het lepeltje. Met tranen in de ogen en een brok in de keel hebben we haar uit haar lijden verlost. Na enkele maanden wisten we zeker dat er hier bij ons weer een beestje hoorde. Samen besloten dat het een beestje moest zijn uit een asiel of andere situatie waarin we het een beter leven konden geven.
Op een middag ongeveer 4 maanden geleden zag Anne op instagram een foto van een kitten op het account van onze dierenkliniek “Espaço Gato” waar we Chica steeds lieten verzorgen in Funchal. Een pluizenbolletje met grote ogen die ons vanaf de telefoon aankeek werd aangeboden ter adoptie. Een bericht werd gestuurd en enkele dagen later mochten we op bezoek bij de kliniek om kennis te maken met haar. Wat een bijzonder vooruitzicht en wat hadden we er zin in beide!
Bij de kliniek aangekomen werden we voorgesteld aan Sara die de kittens aanbood. Het waren er dus eigenlijk twee. Ze vertelde dat ze de kittens had gered uit de vuilniscontainer in de straat bij haar in Funchal. Ze had gezien hoe een man de twee oppakte en in de container gooide. De moederkat er druk miauwend omheen lopende heeft ze de twee kittens eruit gehaald en samen met de moeder mee naar huis genomen. Zij heeft de kittens verzorgd en de nodige zorg gegeven in samenwerking met de kliniek.
Ter plaatse hebben Anne ik besloten om beide kittens tegelijk te adopteren. Zodat de zusjes samen konden blijven opgroeien in een fijne plek met veel tuin ver van een drukke weg. We moesten nog 3 weken wachten omdat ze nog erg jong waren, slechts iets ouder dan een maand pas. Toen ze 2 maanden oud waren mochten ze naar ons huis komen. Sara heeft ze persoonlijk gebracht bij ons. We hebben ze Mini & Cooper genoemd vanaf die dag.
Inmiddels wonen ze hier nu 3 maanden en zijn ze niet meer weg te denken uit ons leven. Tijdens het tuinieren of werk aan ons zwembad zijn ze continu bij ons in de buurt aan het spelen. Echte zusjes die niet zonder elkaar kunnen en luidkeels miauwen als ze elkaar eventjes niet kunnen vinden. Echt hilarisch om te zien hoe we dit plaatje om ons heen hebben nu. Zelfs de gasten zijn helemaal verliefd op ze en de kleintjes laten zich graag aaien door ze. Ze komen niet bij de huisjes naar binnen maar blijven mooi bij ons onder de veranda.
Het lijkt wel of dit de laatste ontbrekende schakel was in een perfect plaatje hier op Madeira. Terwijl we op de veranda zitten met zojuist aangekomen gasten om kennis te maken, liggen Mini & Cooper onder de tafel te genieten van de zon die ondergaat. Wat een liefde hebben ze ons al gegeven en wij hun onze. Het leven op Madeira is compleet en we beseffen wederom dat dit de dingen zijn waar het om gaat.
Door alle ontwikkelingen waarin de wereld zich bevindt het laatste jaar zijn er voldoende redenen die je beseffen doen waar je het allemaal voor doet.
Maak het beste van je bedrijf, geniet van je relatie en de vrienden om je heen.
Het plaatje is zoveel groter!
Liefs vanaf Madeira
Berichten
Bericht toevoegen